DIETETYCZNY TŁUSTY CZWARTEK

Jak się oprzeć mam pokusie, gdy tak pachną te pączusie?

Miało być odchudzanie od poniedziałku, ale teoria to nie praktyka, przynajmniej nie w moim wydaniu, bo nie było dnia bez słodkości...

Dzisiaj Tłusty Czwartek, ale postanowiłam sobie mocno, mocno, że "poniedziałek" przestawię na dzisiaj....

I co?

Ano nic!

Los się zawziął na mnie, czy co?

Od rana, było tak, jak miało być; piłam sobie grzecznie kawusię z mleczkiem, zagryzając bułeczką z wędliną i sałatą (bułeczka to nie słodkie, a więc dietetycznie) i zastanawiałam się, jakby się tu ogarnąć i co by tu rozpisać na to odchudzanie, gdy domofon zaświdrował mi w głowie tak, że aż poczułam go w kręgosłupie.
Nie lubię odwiedzin w godzinach przedpołudniowych, bo wówczas, przeważnie jestem w stanie, w którym bym mogła skutecznie straszyć za pieniądze, ale co tam; "gość w dom, Bóg w dom", więc w miarę grzecznie burknęłam do słuchawki - Kto tam? - w zamian, usłyszałam jakieś bliżej nie określone pomrukiwania, mimo to, dla świętego spokoju, a na swoją zgubę, nacisnęłam przycisk "właź". 

No i wlazł! 

Nie tyle wlazł, co się wdrapał, taszcząc paczkę pachnących, jeszcze ciepłych pączków, radosny jak wróbelek, ranny gość... i od razu, to znaczy od progu, zaczął się domagać do tych pączków kawy. 

Domaganie przyjęłam z ulgą, bo pozwoliło mi to, mimo że w biegu, nieco ogarnąć moją niedopracowaną urodę.

Na talerzu pojawiły się pączusie; i to od koloru i do wyboru; polane błyszczącym lukrem i nadziane śliwkowymi powidłami, obsypane, jak śniegiem, pudrowym cukrem i pachnące różanymi konfiturami, i te o czekoladowej powierzchni, mające w środku ajerkoniak, a ja...?

A ja, miałam być na diecie...

Cóż miałam zrobić?

Poniedziałek trzeba było przesunąć na inny dzień...., ale przynajmniej miałam ku temu uzasadnienie; czyż mogłam odmówić gościowi i sprawić mu przykrość, nie próbując przynajmniej po jednym pączku z każdego rodzaju?
......................................................................................................

Siedzę sobie wypełniona paczkami i wyrzutami sumienia, no i co tu dużo gadać, dumam nad swoimi słabościami.... Przypomniałam sobie właśnie, że mniej więcej o tej samej porze, w zeszłym roku, miałam podobne zapędy dietetyczne, choć wówczas były one skierowane wyłącznie ku zdrowotności, nawet zaczęłam pisać coś na ten temat w osobnym blogu - Ciało do remontu.

Zajrzałam do niego; blog, tak jak i moje zeszłoroczne postanowienia, skończył się po kilkunastu wpisach, kiedy to serce odmówiło mi posłuszeństwa, a szkoda...

Doszłam do wniosku, że nie powinnam była go odrzucać, i że wystarczy go tylko nieco zmodyfikować do aktualnych możliwości i potrzeb.
Zaczęłam więc ponownie tam skrobać i na początek wzięłam się za Kurację cytrynową .